Dáng Hoa Ngày Cũ
Biết rằng hương sắc là không
Cớ sao ta măi hoài mong tương phùng
Từ khi cách biệt muôn trùng
Thương ai trời cũng năo nùng lệ rơi
Trăm năm t́nh vẫn thế thôi
Như mây như khói sao dời đổi thay
Lời thề trăng nước xa bay
Người xưa người hỡi miệt mài nơi đâu
Đêm đêm trong giấc mộng sầu
Hồn đơn phiêu lăng bên cầu đơn côi
Mơ về một cơi xa xôi
Sâu trong tiềm thức luân hồi dáng em
Nửa chăn, nửa gối ưu phiền
Cơn đau t́nh ái triền miên trập trùng
Tay c̣n ôm mộng thỉ chung
Dáng hoa ngày cũ mit mùng xa khơi
Viễn Phương